Allmost !!

Dinsdag de 3^e Juli. Wederom zijn we verbazingwekkend vroeg uit de veren. Met een bakkie leut op de veranda komt huisbaas Ron, die hier direct achter ons woont, ons vertellen dat het een record-high warme dag wordt. En bedankt hè. Alsof we het nog niet warm genoeg hebben. Maar hij had gelijk, want aan het eind van de dag gaf onze temperatuurmeter in de automobiel een moment 127F aan wat neerkomt op een 52.8 graden Celsius. Teringwarm.

Maar we gaan nog fris en vrolijk richting Mandalay Bay om de daden van onze darters te volgen. Ze lopen er allemaal weer rond en zelfs Barney en Phil Taylor verschijnen om wat te keuvelen en te practice-darten. Vooral de laatste gooit zeker een paar uur aan één stuk. We worden begroet door Vincent en Mighty Mike, die toevallig in een later stadium weer op dezelfde borden gooien als onze helden. Jan gooit vandaag op bord 32, weer als eerste partij, en nu tegen Amerikaan Michael Petrocelli, die tijdens het ingooien al laat zien dat hij wat vaker gedart heeft. Maar onze Jan pakt toch nog een leg, met een schitterende 102 finish, en dan echt op z’n Jans(20-t20-d11). Hij verliest helaas wel met 4-1 en ligt dus uit het toernooi.

Met Freddy is het een ander verhaal. Hij gooit op bord 26, en dus niet net als gisteren naast Jan, en moet in de eerste ronde aantreden tegen Rick Arnott, die volgens Fred een paar beste pijlen gooide, maar niet kon checken. Freddy zelf gooide zijn ton-plusjes, een mooie tontachtig en een finish van 112, en won daardoor met 4-1. Op naar de volgend ronde ! En die ging tegen John Archer. De eerste partij heb ik alleen van horen zeggen, want ik zat bij onze Jan, maar deze keer zat ik er bij. Het was een zinderende partij waarbij beide spelers aan elkaar gewaagd waren. Ze gooiden hun ton-plusjes, Freddy had mooie finishes van 114 en 135 en na een 3-3 stand kwam het dus op de laatste aan. De PDC was zo vriendelijk geweest tijdens het toernooi de regels enigszins aan te passen en dit pakte nu voor Freddy verkeerd uit. Zou er voor de wedstrijd getost moeten worden over wie mocht beginnen, en bij gelijke stand bullen voor wie de laatste leg mocht beginnen, nu was er gebulld voor de eerste leg en bij gelijke stand mocht de “thuisspeler” op de wedstrijdkaart de laatste leg beginnen. En dat was Freddy dus niet. Het was spannend tot de laatste pijl, met een negatief resultaat voor onze Fred. 4-3 en extra zuur, want de volgende tegenstander op dit bord was Michael van Gerwen, die wel aan Freddy beloofde gehakt van die vent te maken, en dat met 4-0 in een recordtempo ook deed. Uiteraard was Freddy niet echt vrolijk, maar het lachen begon weer toen Vincent bij ons kwam en ons als een echte standup comedian ging onderhouden.

Hij zit met de jonkies op één kamer en die gasten slepen hem overal mee naar toe. Dus ook naar de achtbaan op het New York, New York hotel. Hij heeft hoogtevrees, maar wou zich niet laten kennen en ging toch mee. Duizend doden gestorven in 3 minuten en aan het eind van de rit wilden Jelle en Michael nog een keer. Vincent, babbelaar als nevenberoep, zei met een staalhard gezicht dat hij het wat tammetjes vond en daarom niet meer wilde. Maar ons verklapte hij dat hij er nog jaren nachtmerries van zal hebben. Ook de Hot Tub (“welke gek verzint zoiets bij deze temperaturen”) en de Cold Tub (“dit is mijn eerste erectie die naar binnen geslagen is”) bij hun hotel veroorzaakten zoveel hilariteit dat we een officiële waarschuwing kregen omdat er nog wedstrijden bezig waren. Maar lachen was het wel.

Maar deze ontspanning en het door ons tijdens de wedstrijd aangevoerde water maakten wel dat hij zijn wedstrijden won en dus door is naar het hoofdtoernooi. Dit in tegenstelling tot Jelle Klaassen, die er in de derde ronde uitging, en Michael van Gerwen, die Alan Tabern (die gisteren Vincent met 4-0 om de oren gaf) trof en met een nipte 4-3 uitgeschakeld werd. We (en dan vooral de dames) hebben nog even lekker (en lang) gekeuveld met Sylvia van Barneveld, die een broer in Zwolle blijkt te hebben en flink afgevallen is.

Nu komt het spannendste gedeelte van de dag. Als we bij Mandalay Bay weggaan belanden we in een schietpartij. Wel door onszelf veroorzaakt, maar toch. We gaan bij The Gun Store even een potje schieten. De heren kiezen een Beretta en een Colt 45 om even en paar rondjes te knallen op een stelletje terroristen. Ik mag niet opscheppen, maar van de 20 schoten vliegen er 19 in de schedel van de theedoek. Gezien in politieseries, altijd op het hoofd richten, want daar zit geen kogelvrij vest. Dit gebeuren was echt supergaaf, en mijn dag kan niet meer kapot.

Daarna reizen we nog even langs bij HD Las Vegas (een hele grote) om een T-shirt te kopen, aansluitend bij de supportshop van HA Las Vegas voor weer een T-shirt en dan naar huis. Honger hebben we niet vanwege de late-afternoon snack bij een tacotent en vanwege de warmte is iedereen een beetje uitgeblust. Later op de avond steken we toch maar even de BBQ aan, zodat ik nu (12 uur lokale tijd) nog lekker aan een broodje scherpe Italiaanse worst zit. Morgen is het hier DE nationale feestdag, 4th of July en we zijn benieuwd wat dat ons gaat brengen, behalve het grootse vuurwerk natuurlijk. Maar daarover morgen meer.